Pagkagising na pagkagising ko mula sa aking umpakahimbing na tulog (salamat ulit pareng Miguel Lights-o) ay ikaw agad ang nakita ko. Paanong hindi kita mapapansin eh nakasalampak ka sa ibabaw ng 14-inch na LG TV sa kwarto ko. Lagi mo kong pinapa-alalahanan. Love Never Fails.
Flashback..(sshhhhwwwoooosssshhh...eng...eng...eng...)
Friday noon. Dalawang araw bago ko i-celebrate ang aking eighteenth birthday (2006 to mehn). Pareho tayong may vacant period kapag umaga tuwing Biyernes. Tinext mo ako't pinapunta sa green table kung saan una rin tayong nakapag-usap. Binati mo ko ng "advanced happy birthday!" at ako'y napangiti. Unang ngiti ko yun nung araw nayon sa kadahilanan na rin na may ibinagsak akong exam noong nakalipas na araw.Sumpain si Sabularse!!!. May inabot ka sa'king blue na envelope at sa loob noon ay may post-it note na nagbibigay nang instructions. Nasabi ko sa sarili ko, "wow.may ganitong pakulo.kewlness". Sinundan ko ang lahat ng kalokohan na nakasulat sa mga papel na natatagpuan ko sa tuwing susundin ko ang mga instructions. Sa wakas, nahanap ko ang "treasure chest" at nakamit ang aking regalo.Isang bote na lalagyan ng gatas na may nakasulat na "for my baby" (awwww) at isang pekeng Toblerone na kahoy na sa kahon noon nakasulat ang mga katagang "Love Never Fails". Nasabi ko noon na ito na ang best birthday ko.Incomparable.
Flashback..(sshhhhwwwoooosssshhh...eng...eng...eng...)
Seventeenth birthday celebration nating dalawa. Pinagsabay na natin sa kadahilanang hindi ko na matandaan. Dinala natin ang barkada sa isang eskinita at doon sila'y pinapasok. Kadiri. Mausok. Amoy isaw. Yan ang tinahak na daan patungo sa Lacxo Grill sa may junction. Sobrang saya ko nang gabing yon. Hindi maikakaila na na-miss kita. Ilang buwan (teka, isa lang naman) tayong hindi nagkita. Nasa "luntiang paraiso" ka at ako'y naiwan sa "buko pie capital ng Pinas". Kumain. Nagkwentuhan. Naglakad patungo sa noon ay "developing" LB Square pa lamang. Umupo sa mga upuan (halleeerrr) sa Jungle Java at nagsimulang mag-inuman. Shit. College na nga tayo. May pa inom-inom at yosi pang nalalaman (hindi ako nagyosi ha..). Sobrang saya ng gabing yon para sa'kin. Incomparable. Hindi dahil nasolo kita, kundi dahil nakausap ulit kita. Hinding-hindi ko makakalimutan ang birthday celebration natin na yon. Paano ko makakalimutan? Eh yun ung huling birthday ko na kasama kita.
Time warp..(sshhhhwwwoooosssshhh...eng...eng...eng...)
Obviously magka-ibang tao po ang tinutukoy ng yours truly (junilee?!!!?). Sabaw. I'm sooo pathetic. Hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito. Hmph. Ang pinaka safe na alng atang bitawan kong salita dito is mahal ko kayo. Isang minahal. Isang minamahal. Kayo na ang bahalang maghusga kung sino sa dalawa ang alin.
It's good to have memories. Memories of times you really enjoyed. Events, people, and other what-nots carefully engraved in our hearts.
Kamote. Bakit kaya ang aga kong nagising ngayon kesa kahapon?
Ampucha. Sabing wag mag-compare.
Flashback..(sshhhhwwwoooosssshhh...eng...eng...eng...)
Friday noon. Dalawang araw bago ko i-celebrate ang aking eighteenth birthday (2006 to mehn). Pareho tayong may vacant period kapag umaga tuwing Biyernes. Tinext mo ako't pinapunta sa green table kung saan una rin tayong nakapag-usap. Binati mo ko ng "advanced happy birthday!" at ako'y napangiti. Unang ngiti ko yun nung araw nayon sa kadahilanan na rin na may ibinagsak akong exam noong nakalipas na araw.
Flashback..(sshhhhwwwoooosssshhh...eng...eng...eng...)
Seventeenth birthday celebration nating dalawa. Pinagsabay na natin sa kadahilanang hindi ko na matandaan. Dinala natin ang barkada sa isang eskinita at doon sila'y pinapasok. Kadiri. Mausok. Amoy isaw. Yan ang tinahak na daan patungo sa Lacxo Grill sa may junction. Sobrang saya ko nang gabing yon. Hindi maikakaila na na-miss kita. Ilang buwan (teka, isa lang naman) tayong hindi nagkita. Nasa "luntiang paraiso" ka at ako'y naiwan sa "buko pie capital ng Pinas". Kumain. Nagkwentuhan. Naglakad patungo sa noon ay "developing" LB Square pa lamang. Umupo sa mga upuan (halleeerrr) sa Jungle Java at nagsimulang mag-inuman. Shit. College na nga tayo. May pa inom-inom at yosi pang nalalaman (hindi ako nagyosi ha..). Sobrang saya ng gabing yon para sa'kin. Incomparable. Hindi dahil nasolo kita, kundi dahil nakausap ulit kita. Hinding-hindi ko makakalimutan ang birthday celebration natin na yon. Paano ko makakalimutan? Eh yun ung huling birthday ko na kasama kita.
Time warp..(sshhhhwwwoooosssshhh...eng...eng...eng...)
Obviously magka-ibang tao po ang tinutukoy ng yours truly (junilee?!!!?). Sabaw. I'm sooo pathetic. Hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito. Hmph. Ang pinaka safe na alng atang bitawan kong salita dito is mahal ko kayo. Isang minahal. Isang minamahal. Kayo na ang bahalang maghusga kung sino sa dalawa ang alin.
It's good to have memories. Memories of times you really enjoyed. Events, people, and other what-nots carefully engraved in our hearts.
Kamote. Bakit kaya ang aga kong nagising ngayon kesa kahapon?
Ampucha. Sabing wag mag-compare.
No comments:
Post a Comment